ประเทศไทยของเรายังคงเพิ่งพาภาคการเกษตรเป็นหลัก และประชากรส่วนใหญ่ของประเทศคือเกษตรกร ดังนั้น พวกผมและพ้องเพื่อนซึ่งเป็นคนในเมืองจึงกลายเป็นประชาชนส่วนน้อยไปโดยปริยาย แต่คนในเมืองอย่างพวกเราส่วนใหญ่กลับมีมาตรฐานชีวิตที่ไม่สูงนักเมื่อเทียบกับคนเมืองในหลายๆ ประเทศทั่วโลก เพราะนอกจากปัญหาความขัดแย้งของระบอบการเมือง ไปจนถึงปัญหาสภาพแวดล้อมที่ค่อนข้างจะเลวร้ายและปัญหาการจราจรติดขัด แต่แทนที่ภาครัฐจะดำเนินการยกระดับคุณภาพชีวิตของในเมืองด้วยความจริงจรัง ภาคส่วนของคนเมืองที่เป็นส่วนน้อยกลับไม่ได้รับการดูแลเท่าที่ควร แต่จะว่าไปแล้ว ชาวชนบทส่วยใหญ่ก็ไม่ได้มีชีวิตที่ดีกว่าเลยครับ ปัญหาความยากจนและปัญหาทางด้านการศึกษาก็เป็นประเด็นหนึ่งที่สำคัญต่อชาวชนบทที่ยังไม่ได้รับการแก้ไขที่จริงจรังเช่นเดียวกัน
อย่างไรก็ตาม ประเทศไทยเองก็ไม่ใช่ประเทศที่ร่ำรวยทางด้านเงินตราดั่งเช่นบางประเทศในโลกนี้ ผิดกับการที่ประเทศของเราอุดมสมบูรณ์ไปด้วยทรัพยากรทางธรรมชาติที่มากมายมหาศาล มากกว่าประเทศมหาอำนาจบางแห่งด้วยซ้ำ แล้วทำไมเราจึงไม่สามารถนำทรัพยากรของเรามาเพิ่มพูนความมั่งคั่งให้กับประเทศหละครับ เพราะเหตุใด แล้วทำไมเราถึงต้องส่งออกผลผลิตทารการเกษตรส่วนใหญ่ที่มีราคาถูกไปให้ต่างประเทศที่มีการพัฒนาทางด้านอุตสารกรรมมากกว่าเค้านำไปขายต่อเป็นสินค้าที่มีราคาแพง แถมประเทศเรายังคงต้องอุดหนุนสินค้าเหล่านั้นด้วย เพราะความจำเป็น แต่ภาคอุตสาหกรรมของประเทศเรากลับไม่มีศักยภาพเพียงพอที่จะใช้ประโยชน์จากสิ่งที่เรามีอยู่ หากเป็นเช่นนี้แล้วประเทศจะมั่งคั่งได้อย่างไร
ในเมื่อประเทศของเราไม่สามารถเปลี่ยนทรัพยากรให้เป็นความมั่งคั่งได้ เงินตราก็จะไหลเวียนออกไปยังต่างประเทศ ประเทศไทยเราจึงต้องเพิ่งพาการลงทุนและการท่องเที่ยวจากต่างประเทศ เพื่อให้มีเงินตราไหลเข้ามาในประเทศบ้าง
แต่ถึงกระนั้นประเทศเราก็คงไม่ได้มั่งคั่งขึ้นเยอะไปกว่าเดิมมากนักหรอก ถ้าทรัพยากรของไทยเราไม่สามารถให้ประโยชน์กับประเทศได้อย่างเต็มที่ และยังไม่มีใครมีวิสัยทัศน์มากพอที่จะทำการเปลี่ยนแปลง ประเทศไทยก็จะยังเป็นเหมือนเดิม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น